ဧည့္

ျပီးခဲ့တဲ့တပတ္က ကိုယ္ကသူမ်ားအိမ္ ဧည့္သည္သြားလုပ္ သြားလည္တယ္။ ဧည့္သည္သြားလုပ္ရတာခက္ဘူးေလ။ အိမ္ရွင္သယ္ရင္းက အခ်က္အျပဳတ္ေတာ္ေတာ့ ကိတ္စနမရွိဘူး။ ကိုယ့္ဆီဧည့္သည္လာမယ္ဆို နဲနဲရင္ခုန္ရတယ္။ ကိုယ္ဧည့္သည္သြားလုပ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ဂ်ပန္ေရာက္ျပီးမၾကာခင္ အိမ္လာလည္ဖူးတယ္။ ဒီက အိမ္ရွင္မလက္သစ္ ဘာခ်က္မိမွန္း စဥ္းစားလို႕မရေတာ့ဘူး။ သူ႕အမ်ိဳးသားက ဂ်ပန္မို႕ အစပ္မစားႏိုင္မွာစိုးျပီး ငရုတ္သီးမႈန္႕ေလွ်ာ့ခ်က္တာဘဲမွတ္မိေတာ့တယ္။ ေနာက္ ခ်က္ျပဳတ္ေကြၽးဘူးတဲ့ ဧည့္သည္က ကိုယ့္လိုအိမ္ရွင္မ တရုတ္သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္ပါ။ အားလုံးခ်က္ရတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႕လဲ တေယာက္တမ်ိဳးစီ ခ်က္ပါတယ္။ ကိုယ္ခ်က္တာက ၾကာဇံခ်က္နဲ႕ ဝဥသုပ္။ သူတို႕လဲ ကိုယ့္လိုပါဘဲ အခ်က္အျပဳတ္ အကြၽမ္းၾကီးမဟုတ္ဘူးေပါ့။ ဒီၾကားထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ အိမ္လာဘူးေပမယ့္ ခဏတျဖဳတ္ရယ္ဆိုေတာ့ အေအးနဲ႕တင္ ျပီးသြားတာဘဲ။

ဖဘမွာ ဓာတ္ပုံေတြအတင္ေကာင္းတာနဲ႕ တရုတ္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က စားခ်င္တယ္ေျပာလာတယ္။ အိမ္လာလည္မယ္ ျမန္မာဟင္းခ်က္ေကြၽးပါတဲ့။ အဲ့ခါမွ ဟဲ့ပလုတ္တုတ္ ျမန္မာဟင္းဆိုဘဲ။ ငါခ်က္ေနတာ ဘာဟင္းပါလိမ့္ ျပန္ေတြးရတယ္။ ျမန္မာဟင္းစစ္စစ္က ဘာပါလိမ့္၊ သိဘူး၊ အိမ္ကိုျမန္မာဟင္းဆိုတာဘာလဲလို႕ ေမးၾကည့္ေတာ့ အမက ၾကက္သြန္ျဖဴနီဂ်င္းဆီသပ္ျပီးခ်က္တာက ျမန္မာဟင္းေပါ့တဲ့။ ကိုယ့္ဘာသာ စိတ္ကူးေပါက္ရာေတြခ်က္ေနတာ၊ ဂ်ပန္စာမဟုတ္တဟုတ္ဟင္း တရုတ္စာမဟုတ္တဟုတ္ဟင္းေတြ။ ျမန္မာစာမဟုတ္တဟုတ္ဟင္းျဖစ္ရတာက ဒီမွာ ဝယ္လို႕ရတဲ့ ကုန္ၾကမ္းနဲ႕ ခ်က္ရတာမို႕။ ျပီးေတာ့ 'မဂ်ီးမ်ား'က ကိုယ္မၾကိဳက္တာဆို ေတာ္ရုံနဲ႕ မခ်က္ဘူး။ ကိုယ္စားခ်င္တာေလးေတြဘဲ ခ်က္တယ္။ တခါတေလ သူမ်ားဘေလာ့မွာ ခ်က္ထားတာေလးေတြကို ကိုယ့္မွာရွိတာနဲ႕ ေလွ်ာက္ခ်က္ၾကည့္တယ္။

အရသာကေတာ့ မဆိုးဘူးလို႕ေတာ့ထင္တာဘဲ။ ကိုယ့္ဘာကိုယ္ေတာ့ (သင့္)လို႕ အမွတ္ေပးထားတယ္။ စားလို႕ျဖစ္ေနတာဘဲဆိုေတာ့ေလ။ အိမ္ၾကီးရွင္ကေတာ့ ကိုယ့္ေယာက်္ားမို႕ ခ်က္သမွ် ၾကိဳက္လဲစား မၾကိဳက္လဲစားေပါ့။ သူမ်ားကို ခ်က္ေကြၽးဖို႕ရာ ကိုယ့္လက္ရာကိုယ္ စိတ္မခ်ဘူး။ တရုတ္သူငယ္ခ်င္းက အိမ္လာလယ္မယ္ေျပာေနတာကို အင္းမလႈပ္ အဲမလႈပ္ေနေနတာ ၾကာေပါ့။ ဒီၾကားထဲ စကားေျပာျဖစ္ရင္း ေထာပတ္သီးအေၾကာင္း ေရာက္သြားတယ္။ သူတို႕က ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ကို မသိဘူးတဲ့။ ဒါဆို အိမ္လာရင္ ေဖ်ာ္တိုက္မယ္ေျပာထားတယ္။ ျမန္မာဟင္းစားခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ သူတို႕ကို ေမးပါတယ္။ အစပ္စားႏိုင္ရဲ့လားလို႕ ေတာ္ၾကာ ျမန္မာဟင္းစားျပီး ဗိုက္နာတယ္ ဝမ္းေလွ်ာတယ္ျဖစ္မွာ စိုးလို႕ပါ။ သူတို႕က တရုတ္လူမ်ိဳးဗိုက္မို႕ က်န္းမာတယ္ အစပ္စားႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့လဲ ျပီးေရာေပါ့ေလ။

အသားလက္ကားျဖန္႕တဲ့ဆိုင္က အမဲသားေရာ ၾကက္သား၊ အသဲ၊ အျမစ္ေတြ အမ်ားၾကီးဝယ္လာျဖစ္တယ္။ အမဲသားကို ဂ်င္းအမ်ားၾကီးျခစ္ထည့္ျပီး ႏူးအိေနေအာင္ ခပ္ၾကာၾကာတည္ထားလိုက္တယ္။ အမဲသားကို ဂ်င္းအမ်ားၾကီးနဲ႕တည္တာ စားေကာင္းမွန္း သိတာ မၾကားေသးဘူး။ ဟင္းခ်က္ခါနီးမွ ၾကက္သြန္နီကုန္ေနမွန္း သတိရလို႕။ ၾကက္သြန္ျဖဴလဲ နဲနဲပဲက်န္တာတယ္။ ေစ်းလဲ ထပ္မသြားခ်င္ေတာ့တာနဲ႕ ရွိတဲ့ဂ်င္းကိုဘဲ တတက္လုံးကုန္ေအာင္ ျခစ္ထည့္ခ်က္ရာက စားေကာင္းတာနဲ႕ ေနာက္ပိုင္း အဲလိုဘဲ ခ်က္ေတာ့ေတာ့တယ္။ ဒီတခါခ်က္တာ ငရုတ္သီး နဲနဲမ်ားလို႕ စပ္သြားတယ္။

ၾကက္သားကိုလဲ အသားေရာ အသဲအျမစ္ေရာ ဆီသပ္ျပီး မဆလာခ်က္ေလး ခ်က္လိုက္တယ္။ ဒါကေတာ့ အရမ္းမစပ္ပါဘူး။ ဝက္နံ႐ိုးေတြ အခ်ိဳခ်က္မလို႕ဟာ ပ်င္းလို႕ မခ်က္ျဖစ္လိုက္ဘူး။ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ငါးပိခ်က္ခ်က္တယ္။ သခြါးသီးနဲ႕ တို႕စားဖို႕။ ပန္းေဂၚဖီကို ေဘကြန္နဲ႕ ေၾကာ္လိုက္တယ္။ အရည္ေသာက္အတြက္ေတာ့ ပဲနီေလးဟင္းရည္။

တရုတ္သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္မွာ တေယာက္က ျပည္မၾကီးကလာသူမို႕ အေတာ္အစပ္စားႏိုင္တယ္။ ထိုင္ဝမ္သူကေတာ့ သိပ္မစားႏိုင္ဘူး။ ထိုင္ဝမ္သူက ၾကက္သားကို ဂ်ပန္အရက္နဲ႕ အခ်ိဳေပါင္းထားတာ ယူလာေပးေတာ့ ထမင္းစားပြဲေလး ပိုစိုေျပသြားတယ္။ ျပည္မၾကီးသူက စားျပီးသြားတာေတာင္ က်န္တဲ့အမဲသားဟင္း ၾကိဳက္လို႕ဆိုျပီး ဒီအတိုင္းစားေနတာနဲ႕ ၾကိဳက္ရင္ အိမ္ထည့္ယူသြားေလလို႕ ေျပာလိုက္တာ ဝမ္းသာသြားတယ္။ ၾကက္သားဟင္းလဲ ၾကိဳက္တယ္တဲ့၊ ဒါဆိုလဲ ယူသြားလို႕။ ပဲနီေလးဟင္းရည္လဲ ခ်က္နည္းေမးေနလို႕ ေျပာျပလိုက္ျပီး စမ္းခ်က္ဖို႕ ဆႏြင္းမႈန္႕နဲ႕ ပဲနဲနဲစီ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ ကိုယ့္လက္ရာကို ဝမ္းသာအားရ စားၾကလို႕ စိတ္ခ်မ္းသာရတယ္။

စားျပီးေတာ့ သူတို႕ယူလာတဲ့ ေထာပတ္သီးကို ေဖ်ာ္ေသာက္ ေလေတြေပါ၊ ဗိုက္ေခ်ာင္လာေတာ့ ဖရဲသီး ခြဲစားၾကတယ္။ ၃ေယာက္သား အခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိကုန္လိုက္တာ ညေန၆နာရီထိုးခါနီး ျပည္မၾကီးသူရဲ့ အမ်ိဳးသား ရုံးကျပန္ေရာက္ျပီး ဖုန္းဆက္မွဘဲ ျပန္ဖို႕ ျပင္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ ေနာက္ထပ္လာလည္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ လာေပါ့ေလ။ ဒီကလဲ ေနာက္ထပ္ ျမန္မာဟင္း ဘာခ်က္ရရင္ေကာင္းမလဲ ေတြးလိုက္ဦးမယ္။